گزارش فیلم اکران نوروزی «شادروان»/ فیلمی کمدی با فضایی دلنشین
تاریخ انتشار: ۱۵ فروردین ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۴۷۰۴۳۷۵
فیلم سینمایی «شادروان» دومین اثر حسین نمازی یکی از پرطرفدارترین آثار چهلمین جشنواره فیلم فجر بود که بسیاری آن را یک اثر کمدی باکیفیت دانستند و مسعود فراستی نیز در برنامه «هفت» به تحسین این فیلم پرداخت.
به گزارش خبرنگار فرهنگ و هنر خبرگزاری برنا، حسین نمازی که پیش‌تر با فیلم سینمایی «آپاندیس» توانسته بود نظر منتقدان و مخاطبان جدی سینما را به خود جلب کند با فیلم سینمایی «شادروان» بیش از پیش منتقدان را به تحسین خود واداشت و توانست یکی از بهترین فیلم‌های چهلمین جشنواره فجر را به نام خود ثبت کند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
حسین نمازی، کارگردان فیلم سینمایی «شادروان» در گفت‌وگو با خبرنگار گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری برنا، اظهار داشت: فیلم سینمایی «شادروان» با فیلم «آپاندیس» از چند منظر شباهت‌هایی دارد. من همیشه قصه و درام را برای جذب مخاطب مهم می‌دانم و هر دو فیلم قصه‌گو هستند ولی نقاط مشترک این دو فیلم به این نکته ختم نمی‌شود.
نمازی خاطرنشان کرد: خیلی‌ها درباره فیلم «آپاندیس» هم گفته بودند یک اثر کمدی است و بسیاری از مخاطبان در نیمه اول فیلم واقعاً می‌خندیدند چرا که فضای نسبتاً خنده‌داری هم در فیلم وجود داشت که در نیمه دوم کلیت اثر جدی‌تر می‌شد. این ویژگی در فیلم «شادروان» هم وجود دارد؛ با توجه به اینکه من به شخصه فردی شوخ‌طبع هستم در همه آثارم این شوخ‌طبعی کمی به چشم می‌آید اما نمی‌توان گفت این فیلم یک اثر کمدی است ولی «شادروان» در قیاس با «آپاندیس» بیشتر چنین فضایی دارد.
وی افزود: قصه فیلم «شادروان» را در ابتدا در طبقه متوسط روایت کرده بودم ولی پس از اتمام کار نگارش بنا به دلایلی ترجیح دادم قصه در پائین شهر روایت شود چراکه امکان روایت قصه من در فضای آپارتمانی ممکن نبود و از طرفی خودم نمی‌خواستم فیلمم آپارتمانی باشد.
کارگردان فیلم سینمایی «آپاندیس» در ادامه گفت: فیلم «شادروان» موضوع تلخی دارد اما من تمام سعی‌ام را به کار بردم تا به نشان دادن فلاکت تمرکز نکنم و کسانی که فیلم را ببینند متوجه می‌شوند فیلم فضای دلنشین و در برخی سکانس‌ها حتی شوخی‌هایی خنده‌دار دارد. روایت قصه در پائین شهر چالش‌هایی هم برای ما داشت که برخی از این چالش‌ها ساخت دکور، استفاده از پرده سبز و... بود. من در طراحی صحنه سعی کردم به فضایی دست پیدا کنم که همه چیز در تصویر چشم‌نواز باشد. حتی در فضاهای داخلی و داخل خانه‌ها شاهد چیدمانی هستیم که کاملاً دلچسب، دارای هویت و چشم‌نواز است. متأسفانه فیلم‌های اجتماعی بسیاری را می‌بینیم که هویت ندارند و اصلاً مشخص نیست مربوط به کدام شهر و کدام منطقه هستند اما فیلم ما هویت دارد و ما در پائین شهر حتی به نشانه‌هایی پرداختیم که می‌تواند برای افرادی در مرکز یا شمال تهران حسرت‌برانگیز باشد.
نمازی در پایان گفت: قطعاً برای حضور «شادروان» در جشنواره‌های خارجی برنامه‌ریزی‌هایی خواهیم داشت چراکه فکر می‌کنم با توجه به فضا و قصه‌ای که این فیلم دارد می‌تواند مورد توجه جشنواره‌های خارجی نیز قرار بگیرد.
وقتی بازی‌ام در «بوتیک» را نادیده گرفتند، یعنی نمی‌خواهند به من سیمرغ بدهند/ دیگر دستم نای گرفتن جایزه سیمرغ را ندارد
رضا رویگری با فیلم «شادروان» پس از چند سال دوباره به جشنواره فیلم فجر آمد و با وجود نقش کوتاهی که داشت مورد تحسین تماشاگران قرار گرفت. او در گفت‌وگو با خبرنگار برنا اظهار داشت: برای بازی در یک فیلم یا سریال علاوه بر فیلمنامه که اهمیت ویژه‌ای برایم دارد، نقشی که بازی می‌کنم نیز برایم مهم است.
رویگری خاطرنشان کرد: در فیلم «شادروان» نقش نسبتاً کوتاهی را بازی می‌کنم که البته در درام قصه تا حدی مهم و کلیدی به حساب می‌آید. البته باید بگویم مدت‌هاست نقش‌های طولانی بازی نکرده‌ام و این برایم اتفاق تلخ و ناراحت‌کننده‌ای است. پس از سال‌ها خانه‌نشینی و هر از گاهی بازی کردن در نقش‌های کوتاه دلم برای بازی در یک نقش بلند، که بتوانم هر آنچه در توان دارم و بلد هستم را اجرا کنم، تنگ شده است. نقشی که در یک فیلم یا سریال بازی می‌کنی باید در حدی باشد که پس از چند وقت با آن زندگی کنی و تازه متوجه شوی چه شخصیت و کاراکتری را در دست گرفتی اما این نقش‌های کوتاه تا کمی با آنها همراه می‌شوی، تمام می‌شوند.
این بازیگر در ادامه درباره شانس گرفتن جایزه سیمرغ بهترین بازیگری گفت: تجربه سال‌ها بازیگری ثابت کرده به من نمی‌خواهند جایزه بدهند چراکه اگر قرار بود جایزه بگیرم باید برای «بوتیک»، «اجاره‌نشین‌ها» یا «گناهکاران» جایزه می‌گرفتم؛ وقتی آن بازی‌ها را، که منتقدان و مخاطبان بسیاری تحسین کردند، نادیده گرفتند حتماً بازی‌ام در «شادروان» هم نادیده گرفته میشود اما به طور کل پس از این همه سال کار، دیگر به جایزه گرفتن فکر نمی‌کنم.
بازیگر فیلم سینمایی «کانی‌مانگا» در پایان اظهار داشت: حتی اگر جایزه بگیرم دستم نای نگه داشتن آن را ندارد. این روزها بیشتر مشغول درمان هستم و تمرکزم روی همین مسئله است. چندی پیش در فیلم «پیر پسر» اکتای براهنی هم بازی کردم که به جشنواره نرسید.
در ادامه گزارش نشست فیلم «شادروان» در چهلمین جشنواره فیلم فجر را می‌خوانید:
عباس نادران (تهیه کننده)، رضا رویگری (بازیگر)، حسین نمازی (کارگردان)، سینا مهراد (بازیگر)، نازنین بیاتی (بازیگر)، گلاره عباسی (بازیگر)، بهرنگ علوی (بازیگر)، رویا تیموریان (بازیگر)، ایمان برات‌پور(بازیگر)، عماد خدابخش (تدوینگر)، مسعود سلامی (مدیر فیلمبرداری)، امید گل‌زاده (گریمور)، بابک اردلان (صداگذار) و بهزاد عبدی (آهنگساز) از عوامل حاضر در این نشست بودند.
رضا رویگری هنرمند پیشکسوت سینما و تلویزیون مهمان ویژه این نشست بود.
رضا رویگری، بازیگر فیلم در ابتدای نشست ضمن خسته نباشید به اهالی رسانه، گفت: امیدوارم که نقشم را دوست داشته باشید. از آقای نمازی و تمامی عوامل و همکارانم تشکر می‌کنم.
در ادامه حسین نمازی کارگردان فیلم در خصوص فیلمنامه این کار، گفت: فیلمنامه این اثر، قصه‌ای منسجم دارد اما در بطن آن خرده روایت‌هایی هم به چشم می‌خورد که اگر وجود نداشت فیلم الکن می‌گفت. داستان این فیلم را من در یک روزنامه خوانده بودم و از آن با برداشتی آزاد چنین ایده‌ای را وام گرفتم.
او ادامه داد: من هر قصه‌ای که احساس کنم از پس ساختنش برمی‌آیم را می‌سازم. پایان فیلم ما کمدی نیست و قواعد کمدی در فیلم رعایت نمی‌شود؛ نهایتا می‌توانم فیلم را ملودرامی شیرین بدانم.
رویگری در پاسخ به این سوال که آیا قصد کارگردانی در سینما را دارد، توضیح داد: من از سال 72 قصه‌ای را نوشتم که به دوران کودکی‌ام برمی‌گردد و قصه‌ای بسیار خاص دارد و همچنان درصدد این هستم که بتوانم این اثر را بسازم.
بهرنگ علوی گفت: بدون اغراق عباس نادران دوست 25 ساله من است و از خانواده او شناخت دارم و به‌جرات می‌توانم بگویم او یکی از سالم‌ترین افرادی است که در زندگی خود دیده‌ام. اگر از او چیزی می‌دیدم که کارنامه‌ام را لکه‌دار می‌کرد قطعا با او رفاقت و همکاری نمی‌کردم.
سینا مهراد، درباره بازی در این فیلم و نقش "نادر شادروان" بیان کرد: روزی که این فیلم به من پیشنهاد شد به این فکر نکردم که این نقش متفاوت است و صرفا به قدرت ریسک عباس نادران و حسین نمازی تحسین گفتم و با خواندن فیلمنامه تصمیم گرفتم در این فیلم ایفای نقش کنم؛ اما در رسیدن به نقش با چالش خاصی مواجه نبودم.
رویا تیموریان در خصوص کار کردن با حسین نمازی گفت: من با حسین نمازی پیش‌تر کار کرده بودم و می‌دانستم در یک فضای سلامت و با گوش دادن به ایده‌های متفاوت شروع به ساخت کار می‌کند. برای همین تصمیم گرفتم نقش «نازی» را بازی کنم. فکر می‌کنم این اثر بسیار شفاف، ساده و بدون هیچ پیچیدگی و نقطه‌ای مبهم باشد. این اثر سینمایی 90 دقیقه مردم را شاداب می‌کند.
او ادامه داد: مطلب نوشتن درباره فیلم‌ها پیش از اکران آنها در جشنواره آسیب‌زننده است و باید جلوی آن را گرفت. سال‌هاست که این اتفاق می‌افتد که اصلا خوشایند نیست.
علوی درباره این فیلم گفت: من سعی کردم در پروسه پیش‌تولید به دوستان کمک کنم. فیلمنامه را در نیم ساعت خواندم و به شدت از آن لذت بردم و کاراکتری که نقشش را ایفا کردم نیز برایم بسیار جذاب بود؛ چون چند سالی از من بزرگ‌تر بود و چنین ماجرایی در فضای رئال و در سینما کمتر به چشم می‌خورد. بازی کردن در این فیلم برایم بسیار جذاب بود و باید بگویم که من شاگرد رویا تیموریان بودم و همبازی شدن با او برایم بسیار شیرین بود.
او ادامه داد: کاراکتر دایی اسد زندگی کسانی است که تاس‌شان بر زندگی خوش نشسته است و عزتمند نیستند.
نادران گفت: در پیک پنجم کرونا این فیلم ساخته شد و چیزی که بر پرده دیدید ماحصل همکاری یک تیم همراه است.
نازنین بیاتی دیگر بازیگر فیلم، درباره پارتنر بودن با سینا مهراد به عنوان خواهر و برادر گفت: ما در پیش‌تولید و به‌هنگام تولید کار طی تمرین‌هایی بسیار زیاد تلاش کردیم تا حس خواهر و برادر را به درستی به مخاطب القا کنیم.
سینا مهراد هم در این خصوص افزود: من با نازنین بیاتی واقعا شبیه به خواهر و برادر هستیم و وقتی متوجه شدم او ایفاگر نقش خواهر من است، بسیار خوشحال شدم.
امید گل‌زاده، طراح گریم بیان کرد: این اولین فیلم برای من بود که جلسات پرتعدادی را با کارگردان فیلم درباره گریم بازیگران داشتیم و من فکر می‌کنم تمامی کاراکترها با مشخصه‌ها و المان‌های خاص خودشان ساخته شدند.
علوی گفت: این نقش را می‌توانم به نوعی پختگی بهرنگ فیلم دربند بدانم.
تیموریان گفت: یکی از رسالت‌های بخش فرهنگی این است که جلوی توهین‌ها و انگ‌ها و قضاوت‌هایی که در فضای مجازی رخ می‌دهد را بگیریم. باید بگویم حسین نمازی در تک‌تک پلان‌ها حاضر بودند و اخلاق حرفه‌ای من هم به این گونه نیست که جایی که قراداد امضا کردم را ترک کنم. فکر می‌کنم افزایش آگاهی نجات‌بخش جهل باشد.
سلامی درباره فیلمبرداری شادروان افزود: من دوست داشتم فیلمبرداری این فیلم رئال باشد و سعی کردم در نورپردازی رئالیته فضا را حفظ کنم.
مهراد با تاکید بر اینکه فیلمنامه جدی است، گفت: این فیلم به هیچ عنوان لوده نیست و با همچین عواملی لودگی جایی در این اثر سینمایی ندارد.
بهزاد عبدی درباره موسیقی متن کار توضیح داد: تم اصلی موسیقی این اثر کولی‌وار است و از کولی‌های اشک نازی و کولی‌های خودمان با ساز قیچک است. علی‌رغم این که فضایی طرب‌انگیز می‌بینیم اما در پس پرده فضایی غم‌زده وجود دارد و من می‌خواستم به فضای فیلم متعهد باشم.
عماد خدابخش، که تدوین این فیلم را برعهده داشت، گفت: بعد از فیلم آپاندیس این دومین همکاری من با حسین نمازی است. سادگی و روان بودن فیلم نتیجه شخصیت خود حسین نمازی است و تلاش ما این بود که کار فنی در اثر به چشم نیاید.
در پایان بازیگر کودک این فیلم گفت: خوشحالم که بخشی از بازیگران این اثر سینمایی هستم.
انتهای پیام//
بیشتر بخوانید گزارش نشست رسانه‌ای فیلم سینمایی «شادروان» در خانه جشنواره+ تصاویر اختصاصی برنا «موقعیت مهدی» افتخار سینمای ایران است لینک کپی شد ارسال به دیگران وبگردی برنامه هفت جشنواره فیلم فجر خانواده رسانه مسعود فراستی شادروانتمام حقوق برای خبرگزاریبرنامحفوظ است. استفاده از مطالب با ذکر منبع آزاد است
منبع: خبرگزاری برنا
کلیدواژه: فیلم سینمایی فرهنگ و هنر جشنواره فیلم فجر برنا بازی درمان جشنواره فیلم سینما و تلویزیون خانواده سلامت فضای مجازی اخلاق موسیقی برنامه هفت جشنواره فیلم فجر خانواده رسانه مسعود فراستی شادروان جشنواره فیلم فجر خانه جشنواره کارگردان فیلم فیلم سینمایی سینا مهراد حسین نمازی رضا رویگری گزارش نشست فکر می کنم ساخته شد قصه ای
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.borna.news دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری برنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۴۷۰۴۳۷۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
سینما به روایت سینما/ دیوار میان پایتخت و شهرستان با «آپاراتچی» فروریخت
فیلم «آپاراتچی» مصداقی از پرداختن به سینمای مردمی است که در چهل‌ودومین جشنواره فیلم فجر با استقبال مخاطبان مواجه شد و توانست سیمرغ بلورین و جایزه ویژه کارگردانی بخش نگاه نو را از هیئت داوران دریافت کند؛ از مهمترین ویژگی‌های این فیلم روایتی است که فضای خارج از پایتخت ارائه میشود.
به گزارش خبرگزاری ایمنا، «من فقط یک فیلم‌سازم و تمام زندگی‌ام سینماست. سینما شغل من نیست، عشق منه.» این‌ها سخنان جلیل رشیدی است، شخصیت اول فیلم آپاراتچی، که برگرفته از شخصیت جلیل طائفی، یک عاشق سینما در دهه ۶۰ است؛ جلیل اگر چه شغلش نقاشی است، اما عشقش فیلم‌سازی است و حاضر است سختی‌هایش را هم به جان بخرد؛ فیلم آپاراتچی روایتگر دلبستگی‌های یک نقاشِ ساختمانِ عاشقِ سینما است که با اشتیاق تمام به تولید چند فیلم کوتاه موفق شده و در آرزوی ساختن نخستین فیلم سینمایی خودش است؛ به طور کلی در این فیلم با یک اثر درباره سینما و برای سینما روبه‌رو هستیم.
مسئله آپاراتچی مسئله سینما، مسئله بقا یا از میان رفتن سینما است، مسئله فیلم آپاراتچی به ظاهر محدود به یک دوره زمانی خاص و در عمل مربوط به همیشه تاریخ در این مرز پرگهر است و بر این اساس علی طاهرفر، کارگردان فیلم آپاراتچی در گفت‌وگو با خبرنگار ایمنا با بیان اینکه دو رویکرد اساسی در درون‌مایه فیلم آپاراتچی وجود دارد، اظهار می‌کند: رویکرد اول فیلم آپاراتچی هنر مردمی است و رویکرد دوم آن روایت دهه ۶۰، زیست و فرهنگ مردم تبریز در این دهه است که می‌توان گفت در دل همین هنر مردمی ادای دین به سینما نیز موضوعی نهفته است.
وی ادامه می‌دهد: موقعیت فیلم در ادای دین به سینما جزو موقعیت‌های نمایشی است که بیشتر کارگردانان دوست دارند در آن تجربه داشته باشند، چراکه یک عمر پشت دوربین به تجربه نشستند و می‌خواهند همین تجربیات را جلوی دوربین ببرند.
کارگردان فیلم آپاراتچی با اشاره به اینکه ایران همچون کشورهای دیگر نمایندگان زیادی برای نمایش فیلم در سینمادارد و این موضوع یک دغدغه فرهنگی برای سینماگران محسوب میشود، تصریح می‌کند: گاهی در دل فیلم‌ها بسیاری از حقایق سینما ظهور و بروز پیدا می‌کند، به طوری که گاهی لحظات شیرینی را رقم می‌زند و گاهی نیز حقایق تلخی در آن است که نکات گفته نشده سینما را بیان می‌کند؛ در همین راستا این اتفاقات دست به دست هم دادند که من با رغبت به سمت آپاراتچی بیایم.
در «آپاراتچی»، تلاش برای ارائه هنر مردمی بودوی با اشاره به موضوع ادای دین به سینما می‌افزاید: وقتی که با یک موضوع خاص مواجه هستیم مخاطبان آن خاص خواهند بود و عام نیستند در همین راستا تلاش کردیم هنر مردمی را ارائه دهیم که مخاطب عام داشته باشد.
طاهرفر می‌گوید: دغدغه ما این بود که فیلمی با شاخصه‌ها و مولفه‌هایی را تولید کنیم که مخاطب عام را جذب کند تا افراد علاوه بر اینکه لحظات شاد، مفرح، شیرین و گاهی کمدی را مشاهده می‌کنند، هنگام خروج از سینما یک ارزش افزوده فرهنگی نیز به همراه داشته باشند، چراکه مخاطب در سبد فرهنگی خود یک فیلمی را انتخاب و هزینه اقتصادی کرده است در همین راستا حق دارد هنگام خروج از سینما حداقل از نظر مضمونی یک تعالی را در خود احساس کند.
وی در خصوص برخوردهای مردمی نسبت به فیلم نیز اظهار می‌کند: هنگامی که در عرصه غوغاسالاری فیلم‌های کمدی و گیشه‌پسند قدم می‌گذارید، کار دشوار میشود، اما به لطف خدا در هر کدام از مولفه‌هایی که بیان شد بازخوردهایی با تراز بالا و پایین از سوی مخاطبان دریافت کردیم که این بازخوردهای خوب انگیزه مضاعفی را برای ادامه دادن در این مسیر به ما داده است.
کارگردان فیلم آپاراتچی با بیان اینکه امیدوارم روزگاری به این نتیجه نرسیم که باید در بستر طنز چیزی را تعریف کنیم تا مخاطب به سینما بیاید، ادامه می‌دهد: ما باید در لایه‌های بیرونی، درونی، فرامتن و زیر متن مفهومی را بگنجانیم تا مردم به بهانه کمدی بودن فیلم بیایند و آن مورد را نیز دریافت کنند؛ از این‌رو امیدوارم روزی فرا برسد که ما در حوزه فیلم‌های غیرکمدی به جایگاهی برسیم که فیلم ما جزو انتخاب نخست تماشاچی‌ها باشد.
وی تصریح می‌کند: طی سال‌های اخیر اتفاقاتی رخ داده که سلیقه مخاطبان را بر مدار برخی کارهای ناصواب فرهنگی بنا گذاشتیم و این اتفاقی نامبارک و راه انحطاط سینمایی ما است، از این‌رو باید توجه داشت که معمولاً وقتی چنین اتفاقی می‌افتد هم سرمایه‌گذاران و هم تهیه‌کنندگان و به‌تبع آن در یک دراز مدت یا میان مدت کارگردانان و نویسندگان نیز به آن سمت خواهند رفت و تنها بر مبنای رسالت خود عمل نمی‌کنند؛ در همین راستا امیدوارم روز فرابرسد که با حمایت سازمان سینمایی و جریان سینمایی کشور شاهد آفرینش آثاری بهتر باشیم.
تنوع ژانرهای جشنواره فجر، از مهمترین نکات آن بودطاهرفر می‌افزاید: جشنواره فیلم فجر امسال از همان انتخاب فیلم‌ها برای بخش نگاه نو و سیمرغ، طبقه بندی که اتفاق افتاد و جواب نهایی که برگزار کنندگان آن مبنی بر تکمیل جدول فیلم‌ها دادند که در وسط جشنواره نیز خیلی از منتقدین و کارشناسان عنوان کردند که عدالت سینمایی رعایت نشده، با فراز و نشیب زیادی همراه بود؛ در همین راستا باید گفت که حواشی جشنواره زیاد بود اما مهمترین حسن آن وجود تنوع موضوعی قابل قبول سینمای اجتماعی، کمدی، سیاسی، ورزشی و حتی کودک و نوجوان بود.
وی با بیان اینکه ما گاهی اوقات مصلحت را فدای حقیقت می‌کنیم، می‌گوید: بسیاری از فیلمسازان دیگری بودند که باید در بخش سودای سیمرغ حضور پیدا می‌کردند، همه عوامل‌شان به چالش کشیده می‌شدند و یک رقابت پایا پای می‌داشتند اما این اتفاق نیفتاد؛ از این رو یقین دارم که سال بعد سازمان سینمایی یک تدبیری برای این موضوع خواهد داشت.
کارگردان فیلم آپاراتچی اظهار می‌کند: باید اعتراف کنم لطف خدا و شهدا بود که در اولین حضور و اولین فیلمم در بخش مسابقه رفتیم و سیمرغ نیز گرفتیم؛ همچنین خیلی خوشحالم که فیلمی با موضوع دهه ۶۰، جنگ، ترور، شهادت، نماز جمعه و هنر مردمی ساختیم.
وی با بیان اینکه دیوار بزرگ و حائلی که برای تولید فیلم میان شهرستان و پایتخت بود در حال کوتاه شدن است، ادامه می‌دهد: اتفاق بدی است که فیلمسازان شهرستانی بعد از یک، دو و حتی سه دهه بعد فضا برایشان فراهم شود تا فیلم بسازند، چراکه این باعث میشود خیلی از انرژی‌ها، پتانسیل‌ها و استعدادهایی که در شهرستان‌ها داریم رو به نابودی برود و گاهی نیز فنا می‌شوند؛ به طوری که شخص یا مسیر خود را عوض می‌کند و قلم و دوربین را زمین می‌گذارند یا امیدی به این سینما نخواهد داشت.
طاهرفر تصریح می‌کند: با رویکردهای امسال جشنواره فیلم فجر به آینده امیدوار شدم و امیدوارم که سازمان سینمایی سوره، فارابی و سازمان سینمایی در ادامه نیز اتفاقات خوبی را رقم بزنند.
تصویر، هنری اثرگذار استعلیرضا استادی بازیگر فیلم آپاراتچی نیز در گفت‌وگو با ایمنا با بیان اینکه از حضور خود در خانواده فیلم آپاراتچی خرسند هستم، اظهار می‌کند: هر هنرمندی دغدغه این را دارد که متفاوت‌تر از قبل باشد، در همین راستا این پروژه برای من یکی از بارزترین موارد بود و زمانی که کار پیشنهاد شد، کلیت فیلم را خواندم و با توجه به اینکه فیلمی روایی و روایتگر بخشی از هنر سینما بود با افتخار نقش پیشنهاد شده را قبول کردم.
وی ادامه می‌دهد: در بازخوردها بیان شد که آپاراتچی فیلم کمدی شریفی است که میشود آن را با خانواده دید، نمی‌گویم فیلم‌های دیگر خالی از شرافت بوده اما این فیلم با توجه به تحقیق و پژوهشی که آقای طاهرفر انجام دادند در این زمینه به طبع خود را نشان داده است چرا که وقتی یک کار خروجی یک تفکر و پژوهش باشد و درست چیده شود خروجی آن استقبال خوب مردم خواهد بود؛ از این رو فیلم خوب اقبال شده و نشان می‌دهد که فیلمساز توانسته کار خود را به درستی انجام دهد.
بازیگر فیلم آپاراتچی تصریح می‌کند: جشنواره چکیده و نتیجه کارهای تولید شده یک الی دو ساله هنرمندان است و در فیلم هنرمندان نیز می‌توانیم بازخورد شرایط اجتماعی، سیاسی، فرهنگی، اقتصادی و… را مشاهده کنیم.
وی افزود: هویت یک ملت در آثار هنری‌شان دیده میشود به همین خاطر من تمام کارهای تولید شده را خالی از این بحث نمی‌بینم و به مرزبندی شهرستانی و مرکزی زیاد قائل نیستم چراکه هر هنرمندی اگر کار قابل اعتنا برای تولید داشته باشد می‌تواند حرفی نیز برای گفتن داشته باشد؛ در همین راستا فیلم آپاراتچی هم از آن دسته کارهایی است که فیلمساز توانسته به نحو احسن کار خود را انجام دهد.
استادی می‌گوید: ساخت فیلم‌هایی همچون آپاراتچی می‌تواند بر فرهنگ یک کشور اثرگذار باشد چرا که اکنون یکی از هنرهای ارتباطی و تأثیرگذار، هنر تصویر است و باید بیشتر به آن اهمیت داده شود.
وی اظهار می‌کند: به وفور سوژه‌هایی همچون آپاراتچی در کشور و جامعه ما اتفاق افتاده است؛ در همین راستا پرداختن به شخصیت‌های هنری، قهرمانی، فرهنگی و… در قالب سینما، تلویزیون و مواردی از این دست می‌تواند بر افق فرهنگی و هنری کشور مؤثر باشد.
به گزارش ایمنا، آپاراتچی تازه‌ترین روایت سینما از سینما است که می‌توان آن را ادای دینی به این حوزه دانست اما آنچه این فیلم را از دیگر آثار مشابه در این زمینه متمایز می‌کند، پرداختن به سینمای مردمی است و تقابل آشکاری که این نوع از سینما با دو جریان تحجر و شبه روشنفکری دارد؛ فیلم سینمایی آپاراتچی در چهل و دومین جشنواره فیلم فجر با استقبال مخاطبان مواجه شد و توانست سیمرغ بلورین و جایزه ویژه کارگردانی بخش نگاه نو را از هیئت داوران دریافت کند و در این راستا باید به این نکته توجه داشت آپاراتچی سعی داشته عموم مردم را به فیلم جذب کند و در این مسیر به موفقیت نیز دست یافته است.
کد خبر 748562
خودکشی دانشجوی کارشناسی ارشد در کوی دانشگاه تهران